Enzo Ferrari już od wczesnej młodości był zafascynowany szybkimi autami. Obecnie markę Ferrari zna każdy – jej historia jest od początku związana z wyścigami samochodowymi.
Pierwsze samochody sygnowane logo marki opuściły linię produkcyjną w 1947 roku. Od tamtej pory Ferrari nieustannie cieszy się ogromną popularnością wśród kierowców, fanów motoryzacji, a nawet ludzi kultury. Trudno w dzisiejszych czasach znaleźć osobę, która nie kojarzyłaby tej marki. Nawet ci, którzy nie mają nic wspólnego z samochodami sportowymi, wiedzą, o jakie pojazdy chodzi – niesamowicie szybkie, piekielnie drogie i kojarzone z klasycznym, czerwonym kolorem.
Historia marki sięga jednak nieco wcześniej. W 1929 roku Enzo Ferrari podjął decyzję o utworzeniu zespołu wyścigowego Scuderia Ferrari, którego kierowcy jeździli pojazdami Alfa Romeo. Po dziesięciu latach Enzo zakończył współpracę z mediolańskim producentem i stworzył własne przedsiębiorstwo. Rok 1939 uważa się za oficjalny początek marki Ferrari, choć przez pierwsze cztery lata firma nazywała się Auto Avio Construzioni. Powodem była umowa związana z odejściem Enza z Alfa Romeo, która zakazywała mu używania swojego nazwiska w nazwach własnych przedsiębiorstw do 1943 roku.
Pierwszym samochodem w pełni zaprojektowanym i wytworzonym przez firmę Enzo Ferrariego był model Tipo 815. Jego bazą był Fiat 508C Balilla, jednak wprowadzono pewne zmiany związane z występami w wyścigach – przede wszystkim zwiększono silnik. W 1947 roku powstał pierwszy pojazd sygnowany logo Ferrari, czyli model 125 S. W zamyśle miał to być pojazd, który służyłby również poza torami. Rzeczywistość jednak okazała się inna i dopiero model 166 S był w pełni gotowy, aby zdominować ruch drogowy.
Ferrari 166 S został wyposażony w dwunastocylindrowy silnik o pojemności dwóch litrów, który pozwalał na osiągnięcie maksymalnej prędkości 170–215 km/h. Jeszcze lepszymi osiągami mógł pochwalić się wariant MM, rozwijający prędkość 220 km/h. Następcą modelu 166 było Ferrari 342 America, które udowodniło, że marka ma jeszcze wiele do zaoferowania. Zastosowano w nim silnik Lampredi 60° V12 o pojemności 4,1 litra i mocy 200 koni mechanicznych. Pojazd zrobił prawdziwą furorę – był pożądany przez każdego fana motoryzacji. Największą przeszkodą był jednak fakt, że wyprodukowano zaledwie sześć egzemplarzy. Co ciekawe, jeden z nich stał się własnością króla Belgii Leopolda II.
Od tamtej pory wyprodukowano wiele innych modeli, z których każdy cieszył się ogromną popularnością. Ferrari to jednak propozycja jedynie dla najbardziej zamożnych fanów motoryzacji – dla większości pasjonatów auta tego włoskiego producenta pozostają w sferze marzeń.
W 1950 roku Ferrari wystartowało w pierwszym Grand Prix Formuły 1 – to jedyny zespół, który uczestniczył w każdej edycji rozgrywek. Pomimo sukcesów na polu sportowym firma mierzyła się z pewnymi problemami finansowymi, z powodu których Enzo był zmuszony sprzedać część swojej firmy pod koniec lat 60. Pierwszy w kolejce ustawił się Ford, który pragnął odkupić całość przedsiębiorstwa. Założyciel legendarnej marki nie był jednak zadowolony z proponowanych warunków. W ostateczności 50% udziałów trafiło do Fiata w 1969, z zastrzeżeniem, że Enzo będzie w całości kontrolować działania związane z wyścigami.
Włoski konstruktor zmarł 14 sierpnia 1988 roku. Na jego cześć w 2002 roku wypuszczony został model, który nazwano Enzo.
O ile postać Enzo Ferrariego jest dobrze znana większości fanów motoryzacji, to warto zaznaczyć, że sukces marki nie jest tylko jego zasługą. Wprowadzenie na rynek samochodów nie byłoby możliwe bez współpracy z doświadczonymi projektantami, kierowcami i konstruktorami. Ludzie, którzy wspierali Enzo, byli poniekąd fundamentem jego wielkich osiągnięć. Postaramy się przybliżyć historie niektórych z nich.
Gioacchino Colombo to jeden z włoskich konstruktorów, którzy pracowali dla Ferrari. Swoją karierę rozpoczął w Alfa Romeo, gdzie w latach 20. i na początku lat 30. był asystentem Vittoria Jano. Jego przygoda z Ferrari rozpoczęła się w 1937 roku, kiedy to został poproszony przez Enza o zaprojektowanie silnika 158 do Alfy Romeo Alfetta. Po drugiej wojnie światowej – również na prośbę Ferrariego – zaprojektował silnik V12, który znalazł się w pierwszych modelach firmy i był z powodzeniem stosowany aż do 1966 roku.
W 1950 roku Gioacchino Colombo podjął decyzję o powrocie do Alfy Romeo, natomiast już w 1953 roku przeniósł się do Maserati. Na tym jego przygoda z motoryzacją jeszcze się nie skończyła – dwa lata później miał przyjemność pracować dla francuskiego Bugatti. Gioacchino Colombo znany jest również dzięki swojej książce: „Origins of the Ferrari Legend: Memories of the Designer of the Earliest Ferrari Cars”. To biografia, w której znaleźć można wiele wspomnień odnoszących się do początków marki Ferrari. Colombo zmarł w 1988 roku w Mediolanie.
Aurelio Lampredi był włoskim inżynierem samochodowym i lotniczym. Jego kariera rozpoczęła się w Piaggio, czyli koncernie zajmującym się produkcją samolotów, samochodów i motocykli. Po II wojnie światowej Lampredi rozpoczął współpracę z Ferrari. Skonstruował szereg silników, które następnie były wykorzystywane zarówno w samochodach wyścigowych, jak i produkcyjnych. W kolejnych latach jego głównym zadaniem było nadzorowanie pracy nad silnikami wyczynowymi firmy podczas pierwszych występów w Formule 1.
W 1955 roku Aurelio Lampredi rozpoczął pracę dla Fiata, gdzie również odpowiadał za projekty nowoczesnych silników. Jednostki te były używane przez kolejne 30 lat w różnych pojazdach koncernu. Warto zaznaczyć, że Lampredi był konstruktorem silnika, który trafił do polskiego Fiata 125p. Włoski inżynier zmarł w 1975 roku w Modenie.
Franco Cortese był włoskim kierowcą wyścigowym, znanym głównie ze startów w Grand Prix. Według klasyfikacji generalnej Mistrzostw Europy AIACR w roku 1937 był na trzydziestej pozycji, natomiast już rok później – na czternastej. Franco Cortese przez lata był również zawodnikiem wyścigów Mille Miglia i Le Mans, a ponadto występował w Formule 1 i Formule 2. W każdej z tych dyscyplin otrzymywał znakomite noty, niejednokrotnie stając na podium.
Jego współpraca z Ferrari rozpoczęła się w 1926 roku, gdy został pierwszym kierowcą fabrycznym zespołu. Pomimo nieudanego debiutu kilka tygodni później zdołał sprostać oczekiwaniom w Grand Prix Rzymu. Model Ferrari 125 S po raz pierwszy znalazł się na liście zwycięzców. Wyścig odbył się 25 maja 1947 roku – to niezwykle ważna data dla firmy Ferrari.
Drugi syn Enzo Ferrariego urodził się w 1945 roku. Poszedł w ślady ojca i został inżynierem. Jego matką była Lina Lardi, która nie miała ślubu z Enzo. Ze względu na ówczesną politykę Włoch Piero nie mógł być uznany za członka rodziny Ferrariego – od strony prawnej stał się jego synem dopiero po śmierci żony Enza w 1978 roku.
Piero Ferrari odgrywał kluczową rolę w rozwoju firmy po śmierci swojego ojca. Obecnie jest wiceprezesem Ferrari i posiada 10% udziałów. W 2004 roku został odznaczony orderem Cavaliere del Lavoro.
(fot. pixabay.com)
